ទិដ្ឋភាពទូទៅ
តាដូហ្សឹត្រូវបានសាងសង់ឡើងវិញនៅកំពង់ផែតាដុហ្សឺដោយចំណាយទឹកប្រាក់យ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់នៅក្នុងឆ្នាំ1838។ ចាប់តាំងពីចុងសតវត្សទី19មក វាក៏បានក្លាយជាកំពង់ផែសម្រាប់ចតកប៉ាល់របស់អ្នកដែលទៅគោរព អទិទេពការពារសមុទ្រនៅតាដូហ្សឹ និងក្លាយជាតំបន់កំពង់ផែមានការរីកចំរើនខ្លំាង តាមរយៈនៃការចូល់ចត កប៉ាល់ពាណិជ្ជករដែលមានឈ្មោះថា 「គិតាម៉ាអេ」 ដែលបានធ្វើដំណើរពីភាគខាងជើងប្រទេសជប៉ុនរហូតដល់ទីក្រុង អូសាកា ទន្ទឹមនឹងការធ្វើដំណើរនេះផងដែរ កប៉ាល់នេះក៏មានធ្វើការលក់ដូរនៅតាមបណ្តោយឆ្នេរសមុទ្រភាគខាងជើងរបស់ប្រទេសជប៉ុន និងនៅ សមុទ្រសេតូផងដែរ។
នៅឆ្នំា1889តាដូហ្សឹ ក្លាយជាទីតំាងសំរាប់ធ្វើផ្លូវដែកសានឹគី សំរាប់អភិវឌ្ឍទៅជាទីតាំងសំខាន់ សំរាប់ដឹកជញ្ជូនទាហានជើងទឹក។លើសពីនេះ តាដូហ្សិជាទីតំាងដំបូងគេនៅក្នុងតំបន់ស៊ីកូគិដែលមានស្ថានីយ៍ឧតុនិយម មានការិយាល័យប្រៃសណីយ៍គ្រប់គ្រងដោយរដ្ឋនិងក្រុមហ៊ុនអគ្គិសនីជាដើម តាមរយះអ្វីដែលមានទំាងនេះហើយបានធ្វើអោយតាដូហ្សឹក្លាយជាតំបន់ វប្បធម៌បែបទំនើបដំបូងគេនៅតំបន់ស៊ីកូគុ។។
ចំណតកប៉ាល់តាដូហ្សឹតាំប៉ុ នៅក្នុងកំពង់ផែតាដូហ្សឹ និងគ្រួសារត្រកូលហ្គាដាជំនាន់មុនដែលល្បីល្បាញ ខាងជំនួញ លក់ដូរនិងដឹកជញ្ជូន រួមទំាង ក្រុមតាដូហ្សឹស៊ីឈិហ្វុគុបានរួមគ្នាផ្តល់មូលនិធិ ធ្វើស្ថានីយ៍ផ្លូវដែកបែបទំនើបដែលមានម៉ាស៊ីនប្តូរទិសដៅរថភ្លើងបាន ហើយចាប់តាំងពីសតវត្សទី17ស្ថានីយ៍នេះ បានក្លាយជាកំពង់ផែដ៏អ៊ូអរសម្រាប់កប៉ាល់គិតាម៉ាអេធ្វើការចុះចត និងជាមាត់ច្រកចេញចូលទៅកាន់ទីសក្ការៈបូជា នៃអាទិទេពសមុទ្រ និងតាមរយះការធ្វើផ្លូវដែកសានឹគិជាដើម។ទាំងអស់នេះហើយ ធ្វើអោយយើងមានអារម្មណ៏ថាប្រវត្តិសាស្រ្តនៅតាដូហ្សិជាសម្បត្តិវប្បធម៏ដ៏មានតំលៃ និងនំាមុខគេជានិច្ចកនុងនាមជាវប្បធម៍បែបទំនើបនៅតំបន់ស៊ីកូគុ។
អ្នកអាចរីករាយជាមួយមាតិកាឌីជីថលនៅក្នុងលំហ METAVERSE ពីទីនេះបាន
ជាសំណង់ដែលសាងសង់ឡើងសម្រាប់អោយកប៉ាល់ គិតាម៉ាអេចត ហើយកប៉ាល់នេះផងធ្វើដំណើរពីភាគខាងជើងប្រទេសជប៉ុនរហូតដល់អូសាកា។ចំណតកប៉ាល់នេះត្រូវបានគេធ្វើឡើងនៅឆ្នំា1838ដោយជួសជុលកំពង់ផែចាស់ដែលបានប្រើប្រាស់មាត់ទន្លេ។ ចំណតនេះផងដែរត្រូវបានគេគិតថា វាត្រូវបានសាងសង់នៅលើរបាំងខ្សាច់ដើម្បីកែលម្អរកំពង់ផែចាស់ដែលតូចចង្អៀត និងដើម្បីការពារតំបន់កំពង់ផែពីការលិចលង់ដោយចរន្តទឹក និងរលកជាដើម។នៅពេលនោះផងដែលជំរៅទឹកជាដើមត្រូវបានគេធ្វើអោយជ្រៅ ពីព្រោះដំបូងឡើយកប៉ាល់ធំៗមិនអាចចូលចតនៅកំពងផែដោយផ្ទាល់បានឡើយ តាមរយះការជុះជុលនេះផងធ្វើកប៉ាលធំអាចចូលចតបាន ដែលធ្វើអោយកប៉ាល់គិតាម៉ាអេនិងអ្នកលក់ដូរទំនិញជាច្រើនបានធ្វើចរាចរណ៍ចេញចូល។
ហើយជញ្ជាំងសមុទ្រដែលបានកសាងឡើងនៅពាក់កណ្ដាលសតវត្សទី19ត្រូវបានគេមើលឃើញរហូត ប៉ុន្តែមួយរយះចុងក្រោយដោយមានកាជួសជុលជញ្ជាំងសមុទ្រធ្វើអោយមើលលែងឃើញវិញ ហើយបច្ចុប្បន្ននេះកន្លែងដែលបានជួសជុលកាលពីឆ្នំា1912អាចមើលឃើញបានមួយផ្នែកផងដែរ។
ផ្នែកខាងមុខមានរាងជារង្វង់
នៅសល់បង្គោលដែលប្រើសម្រាប់ចតកប៉ាល់់
ទំនប់ជញ្ជំាងសមុទ្រធើអំពីថ្ម នៅតែមាននៅលើផ្ទៃដីធំទូលាយ
អតីតផ្ទះគ្រួសារត្រកូលហ្គាដា (Shimaya)” គឺជាវិមានដ៏ធំដែលបានសាងសង់ដោយគ្រួសាររ ត្រកូលហ្គាដា បីជំនាន់ ហើយគ្រួសារត្រកូលហ្គាដា បានធ្វើសកម្មភាពដូចជាឈ្មួញ ជាអ្នកជំនួញ និងជាអ្នកនយោបាយ តាំងពីសម័យដើមរហូតដល់សម័យទំនើប។គ្រួសារ ត្រកូលហ្គាដានៅឆ្នំា1845បានផ្លាស់ទីពីទីក្រុងនៅជិតនោះទៅកាន់ទីក្រុង តាដូហ្សឹ ជាមួយកប៉ាល់។ហើយក្នុងនាមជាកប៉ាល់ ចូលចត ម្ចាស់កប៉ាល់និងពាណិជ្ជករផ្សេងទៀត បានប្រើប្រាស់កប៉ាល់ គិតាម៉ាអេ ដើម្បីទិញ និងលក់ផលិតផលពីតំបន់ផ្សេងៗ។ពាណិជ្ជករទំាងនោះត្រូវបានគេហៅថា អ្នកលក់ដូរតាមកប៉ាល់និងដឹកជញ្ជូន នៅតាដូហ្សឹអ្នកលក់ដូរតាមកប៉ាល់និងដឹកជញ្ជូនដែលល្បីល្បាញហើយរកប្រាក់បានគេហៅថា ក្រុមតាដូហ្សិស៊ីឆីហ្វូគិ ហើយក្នុងនោះផងដែរក៏មានគ្រួសារត្រកូលហ្គាដាផងដែរ។ហើយនៅចុងសតវត្សទី19ពួកគេបានវិនិយោគប្រាក់យ៉ាងច្រើនសម្រាប់ការធ្វើទំនើបកម្មតំបន់តាដូហ្សឹ។ ស្ករ កប្បាស និងអំបិលដែលផលិតនៅក្បែរនោះត្រូវបាននាំចេញពី តាដូហ្សិទៅគ្រប់កន្លែងនៅតំបន់ផ្សេងៗ។លើសពីនេះទៅទៀត ពួកគេមិនត្រឹមតែយកផលិតផលល្បីល្បាញក្នុងតំបន់នោះពួកគេបានទៅយកផលិតផលនៅតំបន់កូឆីដែលត្រូវឆ្លង់កាត់តំបន់ភ្នំនៅស៊ីកូគុដើម្បីនំាចេញពីតាដូហ្សិទៅលក់ផងដែរ។ ហើយផលិតផលដែលពូកគេនំាចូលមកវិញមានដូចជា អង្ករ ផលិតផលកោះហុកែដូចជា សារ៉ាយសមុទ្រ ត្រីសាម៉ា ទឹកស៊ីអ៊ីវ ត្រីងៀត និងជីធ្វើអំពីត្រីជាដើម។
អំពូលភ្លើងបែបលោកខាងលិចព្យួរនៅពិដាន
កន្លែងលាងដៃធ្វើឡើងដោយស្មូនពីីដីឥដ
នៅមាន់ឃ្លំាងដែលរៀបដោយឥដ្ធ
តាដូហ្សឹត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាកន្លែងកំណើតនៃផ្លូវរថភ្លើងដំបូងគេនៃតំបន់ស៊ីកុគុ និងមានសម្បត្តិបេតិកភណ្ឌទំនើបជាច្រើនដែលទាក់ទងនឹងផ្លូវដែកនៅក្នុងទីក្រុង។សម្បត្តិវប្បធម៌ដែលបានចុះបញ្ជីមាន នៅស្ថានីយ៍រថភ្លើងJRតាដូហ្សិមាន3កន្លែង ហើយនៅក្នុងរោងចក្រJRតាដូហ្សឹមាន7កន្លែង។ដូច្នេះសរុបទំាងអស់មាន10កន្លែង។ជាពិសេសនៅក្នុងបរិវេនស្ថានីយ៍JR តាដូហ្សឹ ម៉ាស៊ីនប្តូរទិសដៅរថភ្លើង1កន្លែងនិងប៉មទឹក2កន្លែង។ម៉ាស៊ីនប្តូរទិសដៅរថភ្លើង ត្រូវបានសាងសង់ឡើងក្នុងឆ្នាំ1950ជាមួយនឹងខ្សែក្រវ៉ាត់ដែកដែលមានតុល្យភាពនៅលើផ្លូវ។ប៉មទឹកលេខ1ត្រូវបានសាងសង់ក្នុងឆ្នាំ1913និងមានធុងទឹកធ្វើអំពីបេតុងពង្រឹងនៅក្នុងស៊ុមឥដ្ឋ ដែលធ្វើឱ្យវាក្លាយជាប៉មទឹកល្អជាងគេ មុនសង្រ្គាមនៅក្នុងខេត្ត កាហ្គាវ៉ា។ប៉មទឹកទី2ត្រូវបានសាងសង់ក្នុងឆ្នាំ 1951វាជាសំណង់ដែកដែលគេបានប្រើផ្លូវដែកចាស់ៗយកមកធ្វើ ។ហើយចំពោះ គ្រឿងបរិក្ខារទាំងនេះគឺមិនអាចខ្វះបានទេសម្រាប់ក្បាលរថភ្លើងដែលប្រើចំហាយទឹក ហើយជាក៏សំណល់សំខាន់ផងដែលបង្ហាញថាស្ថានីយ៍តាដូហ្សឹ គឺជាចំណុចសាខាសម្រាប់ខ្សែផ្លូវសំខាន់ៗនៅក្នុង តំបន់ស៊ីកូគុ។
ផ្នែកគ្រឹះត្រូវបានរៀបដោយថ្ម
អាចមើលឃើញកង់រថភ្លើងនៅកន្លែងតភ្ជាប់
បន្ទប់ត្រួតពិនិត្យត្រូវបានជំនួសដោយបន្ទប់ថ្មីមួយ
令和6年度 文化資源活用事業費補助金（文化財多言語解説整備事業）
お問い合わせ
